In ‘Mijn CVA en ik…duo op een hobbelig pad', beschrijft Marian Cosijn hoe zij 14 jaar geleden, als 50 jarige, direct na een operatie door een herseninfarct getroffen werd. Zelf werkte ze als verpleegkundige in het ziekenhuis waar ze opgenomen lag. Ze beschrijft de 2 jaar re-integratie, de druk en onmacht die ze tijdens deze periode ervoer van de Arbo arts, de werkgever en het UWV. Die zich verscholen achter de richtlijnen van de wet Poortwachter, waarbij enige vorm van humaniteit ontbrak.
