Rob schreef een boek over zijn ervaringen rondom zijn hersenbloeding: Het even is uit mijn leven. De blogposts die worden gedeeld op Hersenletsel.nl zijn dan ook gebaseerd op de hoofdstukken uit Robs boek. Deze blogpost vertelt Rob over zijn eerste rijles na zijn hersenbloeding en zijn herwonnen vrijheid achter het stuur. Zijn rijbewijs moet hij nog terugkrijgen, maar deze ervaring pakt niemand hem meer af.
Tijdens mijn verblijf in het Roessingh had ik al gehoord dat het mogelijk was autorijles te krijgen. Het Roessingh beschikt over instructeurs en auto’s. Waar nodig en toepasbaar kan autorijles deel uitmaken van het revalidatieproces.
Om van mijn gezeur af te komen, zegt de revalidatiearts toe om één les in te plannen. Mijn voorliefde voor alles met wielen is groot. Ik heb in mijn leven nog nooit een kilometer met tegenzin gereden. Of het nu met de auto, de motor of de speedbike is, ik geniet er altijd van. Snelheid heeft daarbij altijd een belangrijke rol gespeeld.
Maar sinds enkele jaren heb ik ook een oud trekkertje, uit 1957, en moet ik genoegen nemen met een maximum van 16 km per uur. Onthaasten in pure vorm.
Het is zover: ik mag met de lesauto op pad. De instructeur legt uit hoe het allemaal werkt en vraagt me eerst een pedaaltest te doen. Met een speciaal instrument meet hij mijn voetdruk op de pedalen. Rechts is, zoals verwacht, sterker dan links, maar ook die valt binnen de norm. Ik maak me wel een beetje zorgen over het gebruik van mijn linkerbeen.
Ik voel nog weinig tot niets met mijn voet en kan mijn been beperkt optillen en sturen. Zelf hebben we een automaat, maar ik wil per se rijden in een schakelauto. Als ik om wat voor reden dan ook mijn rijbewijs niet volledig terugkrijg, kan ik altijd nog kiezen voor een aangepaste vorm. Vooralsnog wil ik alles terug.
Toen deze optie in beeld kwam, heeft mijn zoon me nog meegenomen en laten rijden in zijn auto. Het was een oud beestje dat hij toch wilde wegdoen. Dus op een verlaten industrieterrein had ik, onder zijn hoede, al even geoefend. En dat ging boven verwachting goed. Mijn fluwelen voetje was nog niet helemaal terug, maar voldoende om te kunnen deelnemen aan het verkeer. Aldus onze zeer objectieve waarneming.
De rijles start op de parkeerplaats en brengt ons later in een buitenwijk van de stad. De instructeur kletst aan één stuk door en test mijn concentratie door af en toe van richting te veranderen. “Ga zo maar rechtsaf,” om vervolgens honderd meter voor de bocht te roepen: “Oh nee, ga toch maar links hier.”
Ik geniet zo erg dat ik me daar niet druk over maak en doe alles wat hij zegt. De noodstop verloopt ook goed en hij geeft aan dat hij tevreden is, we kunnen terug naar het Roessingh.
Aldaar rondt hij de les af door te melden dat hij geen zeggenschap heeft over het wel of niet terugkrijgen van mijn rijbewijs; dat is aan de RDW. Ik zal te zijner tijd bij hen een aanvraag moeten doen om mijn rijbewijs weer terug te krijgen.
Wat een topervaring. Heerlijk om weer achter het stuur te zitten.
Wil je Robs boek lezen? Bestel dan een of meer exemplaren van zijn boek door een mail te sturen naar hetevenisuitmijnleven@gmail.com. Rob heeft het boek in eigen beheer uitgegeven en stuurt het graag naar je op voor €15,- inclusief verzendkosten!
