De verhalen van politie-collega’s Tamara en Bouwine
Tamara Kern en Bouwine Schreuder zijn twee stoere meiden, allebei werkzaam bij de politie en al een heel aantal jaren goed bevriend met elkaar. Beiden kregen zowel in de privé-situatie als binnen hun werkkring te maken met niet-aangeboren hersenletsel door allerlei oorzaken. Daardoor voelen ze zich de afgelopen jaren ook verbonden door ‘hersenen’. Beiden zijn directe naaste van iemand met niet-aangeboren hersenletsel. Daardoor beseffen zij maar al te goed wat het betekent in een mensenleven als iemand NAH oploopt. Zowel voor degene die hersenletsel heeft als voor de naaste(n). De slogan van onze patiëntenvereniging werd het thema van de inzamelingsactie die ze ondernamen: ‘Hersenletsel heb je nooit alleen’.
Het verhaal van Tamara
Het is september 2021 als Tamara’s partner Tom (inmiddels na 3,5 jaar mantelzorgen haar ex-partner), getroffen wordt door een herseninfarct. Zijn hersenen raken daardoor aan de linkerkant fors beschadigd. Eén van de ernstige gevolgen van het CVA is afasie. Tamara ontdekt dat er steeds vooral aandacht is voor Tom en niet of aanzienlijk minder voor haar als partner en de overige naasten: ‘De communicatie met ons liet flink wat te wensen over’.
Als Tom eenmaal weer thuis is wordt steeds duidelijker dat niet alleen zijn leven ingrijpend veranderd is, maar ook dat van Tamara. ‘Voor ons was het in het begin wel even zoeken: je wordt een soort mantelzorger, maar wilt ook ‘gewoon’ elkaars partner zijn’. Dat Tamara dan ook nog Covid19 krijgt, dat ontaardt in Long-Covid, maakt alles nog ingewikkelder. In december 2024 deelt zij haar verhaal in het tijdschrift Linda: ‘Tamara’s vriend kreeg een herseninfarct: ‘Ik moest uren in onzekerheid wachten’.
In actie voor Hersenletsel.nl
In 2024 besloten ze een wandeltocht te maken in Schotland, die ze opdroegen aan NAH. Het doel van de tocht was geld inzamelen voor Patiëntenvereniging Hersenletsel.nl. Familie, vrienden, collega’s en bekenden werden uitgenodigd de wandeltocht te sponsoren. Op die manier werd het prachtige bedrag van € 3.178,- bij elkaar gebracht. Een bedrag dat we mogen besteden aan het beter bekend maken van wat het betekent te moeten leven met niet-aangeboren hersenletsel en mensen en het ondersteunen van mensen met hersenletsel en hun naasten.
Het verhaal van collega’s
Tamara en Bouwine kregen via social media reacties van collega’s waarvan we er enkele bij dit verhaal mochten delen.
Marieke
Hoi Tamara,
Wat mooi dat jullie je inzetten voor hersenletsel! Ik ben een collega en heb in 2015 tijdens de dienst hersenletsel opgelopen door geweld. Ik ben 100% arbeidsongeschikt. Gelukkig ben ik als vrijwilliger nog werkzaam bij de LE.
Ik heb door het hersenletsel krachtverlies aan de rechterzijde van mijn lichaam, een slecht kortetermijngeheugen en epilepsie overgehouden.
Ik zag jullie bericht voorbij komen en wilde jullie bedanken voor wat jullie doen! Uiteraard ga ik nog doneren. Mocht ik iets voor jullie kunnen betekenen hoor ik het graag. Ik heb een breed netwerk.
Nogmaals chapeau voor jullie actie.
Liefs,
Marieke
Anoniem
Na 9 jaar gaat het nu best goed. Zeker met z’n ups en downs. Ik heb om leren gaan met de
beperkingen die NAH met zich meebrengt en een fantastische hulphond die me waarschuwt voor er een epileptische aanval aankomt. Dat brengt een veilig gevoel met zich mee en dankzij hem heb ik mijn leven weer aardig terug.
Uiteraard doet het nog steeds pijn om van het één op het andere moment een totaal ander leven te hebben en veel dingen niet meer te kunnen doen. Ik sta positief in het leven en ben dankbaar dat ik er nog ben.
(Dankbaar voor 2 collega’s, zonder hen had ik het niet meer na kunnen vertellen)
Dit artikel verscheen eerder in Hersenletsel Magazine 3 van 2025.
