Het leven houdt niet op na een herseninfarct. Als iemand dat weet, dan is het de boomlange dierenarts Peter Bracht wel. Zijn levenslust overwint alles. In deze blogpost vertelt Peter over een fietstocht naar de stad, waar zijn bijzondere fiets veel bekijks trok én hij een onverwachte boodschap kreeg.
Afgelopen vrijdag had ik een plan: ik wilde Chris even opzoeken tijdens haar werk. Ik vond haar in de Douglas op de Venestraat in de stad, waar ze producten van Kiehl’s stond te verkopen en mensen adviseerde over huidverzorging. Ik moest toch in de stad zijn, want de Earl Green-thee van Levelt was op. Ik ben grootverbruiker van deze heerlijke, gezonde thee.
In de passage zit een winkel van Levelt. Zo gepiept dus. Maar eerst een rondje gefietst en op het terras van Koffiehuis de Koning bij Wendy een tosti en een groene ijsthee genuttigd in de zon.
Vaak beginnen mensen over hun eigen mobiliteit te praten zodra ze mijn fiets zien en stellen ze vragen over mijn ligfiets. De gemeente heeft mij via de WMO geholpen bij de aanschaf ervan. Mijn fiets, een Azub Ti-Fly, komt van een dealer in Zoeterwoude-Rijndijk. Een zeer bevlogen en deskundige dealer met verstand van zaken — en niet alleen op het gebied van speciale fietsen. Hij kan ook prima meedenken en adviseren over het systeem van de WMO. En hij levert dus maatwerk.
Ik heb nu al 5 jaar een fiets die bij mij en mijn manier van fietsen past. Het is een Azub Ti-Fly met onderstuur, met twee wielen voor en één achter. Echt iets voor de sportieve rijder.
Veel WMO-consulenten proberen mensen een fiets van Van Raam aan te smeren, meestal via Medipoint. Van Raam is zeer bekend en je ziet er dan ook veel rijden. De Easy Rider is de meest verkochte. Er is ook een Easy Sport. Vrijwel iedere Van Raam die je ziet, heeft een accu voor elektrische ondersteuning. Dat is mijn eer te na. Laat mij maar lekker trappen met mijn donder. En… Azub maakt veel gavere fietsen. Het oog wil ook wat. Zeker het oog van deze ijdeltuit.
De Easy Rider van Van Raam ziet er niet uit: één wiel voor, twee achter, en zo’n hoogstaand stuur. Echt een fiets voor kneuzen, dat stralen ze uit. Maar niet voor deze kneus. Want… ze zijn niet vooruit te branden en als je dat hoge stuur loslaat om even met je vinger in je neus te zitten of een vliegje uit je oog te halen, dan slaat het stuur meteen om. Dat is lastig.
De service bij de tussenhandel, Medipoint, laat ook te wensen over. Bij onderhoud en reparaties ben je je fiets weken kwijt, terwijl het bij mijn dealer ‘klaar terwijl u wacht’ is. Ik hoef maar te appen dat er iets is en ik kan binnen enkele dagen bij ze terecht. Uurtje fietsen vanuit Voorburg, en de terugweg langs de Vliet is altijd mooi.
Dus, mijn advies aan die mevrouw op het terras bij Wendy (Koffiehuis de Koning ) was dan ook: ga naar Abeona in Zoeterwoude-Rijndijk. Daar krijg je geen spijt van. En weg was ik weer, op naar de stad.
Tegenover de bioscoop Pathé Spui geparkeerd en mijn fiets op slot gezet met het kettingslot aan een vlaggenmast bij de bibliotheek voor de deur. Toen naar de Douglas gelopen, naar Chris. Even later drie doosjes thee in mijn fietstas gestopt en nog even bij Hulshof naar binnen gegaan voor een plasje. Prachtige zaak, maar wel een beetje onoverzichtelijk en ingewikkeld als je via de trappen de uitgang zoekt na een bezoek aan de plee.
Terwijl ik de Kalvermarkt af fietste, kwam er al gauw een heer naast me fietsen die wat informatie wilde over mijn fiets. Voor een vriend. Ik vertelde over mijn “hersenknetter” en noemde Abeona. “Goed dat je zo opgeknapt bent,” zei hij toen hij wegreed. Hij liet me achter met een paar flyertjes waarop stond dat God van me houdt, dat Jezus dat ook doet, en dat Hij de juiste weg is. Die zitten nog steeds in mijn fietstas: heb ik weinig mee. Met het geloof. Er is zoveel ellende op de wereld en er zijn zoveel mensen die het veel moeilijker hebben dan ik. Als er een God zou zijn, zou Hij daar wel zijn handen vol aan hebben, en vast geen tijd om zich met míjn ‘juiste weg’ bezig te houden.
Twintig minuten later was ik gewoon weer lekker thuis. Ging prima zonder navigatie uit de hemel. En helaas ook zonder de gebruikelijke muziek – Anne heeft de Sonos Roam (ook een aanrader) nog steeds niet teruggegeven.
