In de coronaperiode ging Frank op vakantie in de omgeving van Luxemburg en Duitsland. Dit bleek een levensveranderende vakantie voor Frank en zijn partner, want hij kreeg last van hoofdpijn en andere verschijnselen. In deze blogpost vertelt hij over de moeilijkheid van de operatie die hij heeft gehad en over enorme inspanning bij de fysio.
De moeilijkheid van de operatie die ik heb gehad, was om de opvoerdraad en vooral de stent zelf door de bocht te krijgen, zodat die het aneurysma goed afdekt. Je moet je voorstellen dat het grootste gedeelte van de operatie in een ader (buisje) van 0,9 mm heeft plaatsgevonden. Echt bizar voor woorden wat ze ondertussen allemaal kunnen. In dit hersengebied – weer zo een unicum – komt een aneurysma niet snel voor.
De stent is breder uitgezet dan de ader. Hierdoor wordt het lichaam de ruimte geboden om aan de binnenkant weer een nieuwe aderwand te maken. Dit proces duurt wel even uiteraard.
Ik kan zeggen dat de groei dusdanig groot was en dus verzwakking van de aderwand ook, dat nu wel duidelijk is geworden dat uitstellen of niet handelen echt een verkeerde keuze was geweest. De afgelegde weg tot op heden is zeker niet eenvoudig en makkelijk geweest en wat er nog komt, is maar afwachten. Maar alles wijst erop dat het zeker wel de goede weg is die we ingeslagen zijn.
De neuroloog was tevreden tijdens de eerste controle en de volgende controle met scan en met contrast (wel gelukkig een andere soort en in veel mindere hoeveelheden) komt over 6 maanden. Ze hopen dan meer te kunnen zeggen over hoe het met het ingroeiproces gaat. En met een tasje vol nieuwe voorraad medicatie mochten we gelukkig weer naar huis. Maar het belangrijkste voor ons is wel de wetenschap dat de stent nu het aneurysma afdicht en dat het risico van een massieve bloeding niet meer bestaat.
Verder is de ergo aan huis geweest. De focus ligt vooral op energiemanagement en dus mag ik naast deze blog een logboek van mijn dagelijkse activiteiten bijhouden. Leuk als je per half uur moet verantwoorden wat je doet. Hopelijk leren we hier ook weer wat van. Ook de intake met Koninklijke Visio was deze week. Na doornemen van een flink aantal vragenlijsten is het nu zaak dat het behandelplan besproken wordt in het medische team en zullen er meerdere afspraken volgen voor allerlei oogmetingen en neurologische testen gerelateerd aan zien en het oog die ze gaan doen komende weken. Een nieuwe uitdaging is weer begonnen.
En toen hadden we op vrijdag bij de fysio wat onverwachte extra aandacht in de sportzaal. Aan het einde van de 40-45 minuten moest ik een balansoefening doen met een gewichtszak en voorover buigen. Dit was blijkbaar heel erg inspannend en al snel voelde ik oorsuizen opkomen en moest ik snel gaan zitten om vervolgens out te gaan. Het gevoel kende ik van de afgelopen maanden al wel, omdat het niet de eerste keer is dat ik sneller vermoeid ben bij inspanning en vooral langer stilstaan. Maar zo ver als nu was het nog niet gekomen.
De therapeuten hebben het verder prima opgevangen. Na een kwartiertje ben ik lekker naar huis en mijn relaxstoel gegaan om even goed bij te komen. Maandag beginnen we weer met goede moed, alleen wel een tandje minder fanatiek denk ik. De praktijk heeft echt keurig opvolging gegeven. Later op de dag werd ik nog even een keer gebeld om te horen hoe het ging. Prima gedaan van ze. Ik vraag me wel af wie er witter/bleker uitzag: ik of de therapeuten.
Kun je niet wachten op de volgende blogpost van Frank om te lezen? Bezoek dan zijn blog en lees alvast zijn andere verhalen: https://hemianopsie.wordpress.com/.
