Elke maand deelt Monique over wat haar bezighoudt in haar leven met NAH. Deze keer vertelt ze over een lunch met haar vriendinnen, waar ook ruimte was voor goede gesprekken.
Tijdens een gezellige lunch afgelopen week met de meiden ging het gesprek op een gegeven moment over loslaten. Hoe doe je dat, loslaten? Ja, als je een kopje vasthebt en je opent je hand, dan laat je los…en zal het kopje vallen. Maar je begrijpt dat we dát loslaten niet bedoelen.
Dit ging over veel zwaardere shit. Want hoe laat je personen in je leven los, die ene goede vriend of vriendin die altijd voor je klaar stond, maar nu de energie uit je lijf zuigt. Of iemand die is overleden – hoe laat je die los?
Aan tafel onder het genot van de heerlijkste belegde broodjes en verse jus d’orange ging het gesprek nog dieper. Hoe laat je een ouder los? Je vader of moeder? Of je kind, je zoon of dochter? Iemand die zo dicht bij je staat, van wie je zoveel houdt, voor wie je alles over hebt? Hoe laat je die los als het houden van even niet meer vanzelf gaat?
Therapeuten hebben daar een mooi stappenplan voor. Ja echt waar… Dat lijkt simpel, toch? Je volgt die 12 stappen en hoppa…je laat los. Maar dan begint het pas.
Net als met NAH. Als je denkt: ik heb het ergste gehad, ik mag lekker naar huis…BAM…daar begint het pas. Je NAH kun je niet loslaten – niet letterlijk. Het zit in je brein en dan wordt loslaten wel héél drastisch. NAH neem je elke dag mee, of je nu wilt of niet, het leuk vindt of niet, het is er elke dag.
Je vader, moeder, zoon of dochter is er ook iedere dag. Ze wonen misschien zelfstandig, maar ze zijn in je leven. Wat als er iets gebeurt wat zo’n impact heeft, dat je afstand moet nemen? Dat de (thuis)situatie zo escaleert dat je elkaar even moet loslaten? Hoe doe je dat? Kan dat?
Volgens de therapeut wel. En tijdens onze lunch lieten wij de 12 stappen de revue passeren:
1. Laat de fantasie los dat je iemand kan veranderen.
Nou, geloof mij – die kenden we allemaal. En mijn god, wat proberen we dat ook allemaal nog steeds. Wanneer leren we nu eens dat de enige die je kunt veranderen, je zelf bent?
2. Houd van jezelf
Het werd al stiller aan tafel. Ai, dat is met NAH nogal een ding. Ook zonder NAH trouwens. We houden van iedereen om ons heen, maar van onszelf…?
3. Vat de daden van een ander niet persoonlijk op
Oeh, ook al zo’n valkuil. Want die gedachte is er eigenlijk al heel snel: “Ik zal wel dit…” of “Ik zal wel dat…”
4. Werk niet harder aan het helpen van een ander dan die ander zelf
Deze moesten we even drie, vier keer lezen en horen voordat hij duidelijk werd. Die ander heeft een probleem en dat moet diegene zelf oplossen – niet jij. Jij kunt hulp bieden, maar het niet oplossen.
5. Richt jezelf op verbetering niet op perfectie
Verwacht ook van de ander geen perfectie. Dat ben je zelf ook niet. Iedereen maakt fouten, neemt weleens een verkeerde beslissing of verandert van gedachten. (Alhoewel wij vriendinnen natuurlijk allemaal perfect zijn! Duh. Dat een ander dat nou niet ziet…Stuur ze even naar Specsavers voor een brilletje, haha. Heerlijk, die zelfkennis. Maar laten we verder gaan.)
6. Geniet van kleine verbeteringen
Stel je verwachtingen bij. Al maken ze tien keer dezelfde fout, ooit wordt het acht keer, of vijf. Blijf positief en optimistisch bij elke kleine verbetering. Zo ervaren wij dit ook met NAH. Elk klein stapje is er eentje vooruit. Ook wij maken tig keer dezelfde fout, maar dat komt dan door ons geheugen 😉.
7. Denk aan je eigen fouten
Ja, ook wij maken die. Er werden er al diverse genoemd. En ja, er wordt nog steeds van ons gehouden.
8. Vraag hulp wanneer dat nodig is
Pffff, ook een hele lastige. Want ja, wanneer is dat nodig? We kunnen alles zelf toch wel? Schaamte. Tot we het durven en dan…ja, dan zeggen we: “Hadden we dat maar eerder gedaan.”
9. Haal je emotionele behoeften ergens anders vandaan
Dit interpreteerden wij als: ga even weg uit de ‘rotsituatie’ en probeer jezelf weer op te laden. Net zoals wij met elkaar doen tijdens deze lunch. Meiden onder elkaar, ook met zware gesprekken tijdens een broodje haha.
10. Acteer alsof
Huh, wij als theatergroep acteren wat af, moeten we dit ook thuis doen? Wel, het gaat erom dat je ervan uit gaat dat de ander luistert (acteer alsof) en jij zegt wat je te zeggen hebt. Zonder doekjes, gewoon de waarheid.
11. Beslis zelf wat jij wilt doen
Ja, die is mooi. Maar de maars vlogen al over tafel… Maar hoe vaak bepaal jij zelf wat je doet?
En dan de laatste
12. Beslis zelf welke betekenis jij geeft aan gebeurtenissen in je leven
Als jij om iets wil huilen, dan huil je. Als jij wil lachen, dan lach je. Als je iets niet vindt kunnen, dan vind je dat. Een ander bepaalt niet hoe jij je moet voelen of moet gedragen.
Ik denk dat wij, kort door de bocht genomen, allemaal onze eigen therapeut zijn. Om verandering te bewerkstelligen moeten we ZELF aan de slag. Moeten we ZELF willen. Als dat niet aan de orde is, kun je nog zoveel hulp aangeboden krijgen, maar helpt dat geen ene donder.
Ik las een dag na onze lunch deze quote van Omdenken: “Loslaten is de hoop opgeven op een beter verleden.” Het verleden kunnen we niet meer veranderen, gisteren is al geweest, wat morgen ons brengt weet ook niemand. Het enige waar we iets kunnen betekenen en doen, is in het NU.
Liefs,
Just me, Monique
