Elke maand schrijft Belinda voor Hersenletsel.nl over haar leven met NAH. Deze keer heeft ze iets heel bijzonders te vertellen: ze is namelijk oma geworden! Daarnaast is ze ook nog eens aangenomen voor een nieuwe uitdaging. Een blog vol goed nieuws dus.
In mijn vorige blog gaf ik aan niet echt een fan te zijn van de zomer. Dat is sinds 19 juli wel een beetje veranderd. Een beetje, omdat ik nou eenmaal niet van die hitte houd.
Maar op 19 juli is mijn eerste kleinkind geboren. Een jongen met de stoere naam Collin. Een Ierse naam, net als zijn oom Ryan een Ierse naam heeft. En deze nieuwbakken oma is gek op Ierland, dus tja…Nou al had dit mannetje een naam als de kinderen van Elon Musk gekregen ( X Æ A-XII of EXA Dark SiderÆl of Techno Mechanicus) dan had ik het uiteraard nog steeds de mooiste naam van de hele wereld gevonden!
Ik ben zelf niet bevallen, en ik heb er dus geen lichamelijke ongemakken van gehad, maar het heeft wel enorm veel invloed gehad op mijn energielevel. Vervuld van trots, maar ook ontiegelijk moe van een doorwaakte nacht en alle emoties daarna. Een doorwaakte nacht betekent nou eenmaal drie weken proberen weer in een ritme te komen. Ik schrijf dit op 24 juli, dus ik heb nog even te gaan. Maar zoals mijn lieve oompje altijd zei: Komt goed! Het is vooral genieten van die kleine jongen.
Naast al deze emoties heb ik ook nog gesolliciteerd.
Ik roep al heel lang dat ik vind dat er aan het warme bad van het revalidatietraject iets ontbreekt, namelijk ervaringsdeskundigheid. En daar heb ik me heel erg voor ingezet. Via de cliëntenraad van het revalidatiecentrum hebben we daar een speerpunt van gemaakt, en ik was betrokken bij de projectgroep “ervaringsdeskundige”, tot het moment kwam dat de vacature uitging en ik dacht: “Ja, leuk dit, maar ik wil dit zelf gaan doen!”
Dus ik heb een brief geschreven (ver voordat de vacature online kwam, dus ik moest best lang wachten), en ik werd uitgenodigd voor een gesprek met twee andere sollicitanten. Goede kandidaten, begreep ik.
Aangezien ik in het project wel kritische kanttekeningen had geplaatst, en ik hoorde dat alle drie de kandidaten echt goed waren voor de functie, ging ik er eigenlijk al vanuit dat ik het niet zou worden. Maar een dag later kreeg ik bericht dat ze toch voor mij gekozen hadden.
Hoe leuk!!! Wat een mooie, nieuwe uitdaging! Vanaf oktober ga ik dus ongeveer vier uur per week aan de slag als ervaringsdeskundige NAH, en ga ik samen met het revalidatiecentrum de pilot vormgeven. Ik heb er zóveel zin in! En zoals jullie van mij gewend zijn: ik hou jullie via de blogs op de hoogte.
Maar eerst ga ik nog op vakantie in september.
Waar we naartoe gaan, hoor ik je vragen… Wat denk je? Ierland natuurlijk!!!
Tot volgende maand.
Liefs,
Belinda
