In de coronaperiode ging Frank op vakantie in de omgeving van Luxemburg en Duitsland. Dit bleek een levensveranderende vakantie voor Frank en zijn partner, want hij kreeg last van hoofdpijn en andere verschijnselen. In deze blogpost vertelt hij over zijn rustweek.
We zijn een week thuis. Even een rustweek en beetje regelmaat om op adem te komen. En vooral tijd om alles te laten bezinken, want wat is er veel gebeurd ook nog in de laatste weken. Op 22 november was het precies 3 maanden geleden dat deze ellende begon. Een rollercoaster is er echt niets bij. Maar op deze dag sluit ik dit deel en dit hoofdstuk af. Natuurlijk komen er nog medische controles et cetera. Uit het ziekenhuis vandaag kreeg ik een goodiebag mee vol heerlijke medicijnen. Voorlopig genoeg pillen om te slikken. Maar het valt me niet zwaar gelukkig.
23 november was het tijd om mijn 52ste verjaardag te vieren. Opeens een mijlpaal iets waar ik echt niet zo bij stilgestaan zou hebben als je het me een jaar gelden gevraagd zou hebben. Met 3 maanden en 1 dag begin ik aan een nieuw hoofdstuk. Nieuwe uitdagingen, nieuwe verzoekingen, nieuwe ervaringen.
Helaas was de 23ste ook de dag dat men toch moest besluiten om mijn moeder op te nemen. Enerzijds hoop je dat ze verlichting vindt in al haar kwalen, maar de laatste weken laten echt een forse achteruitgang zien. Ik vraag met oprecht af waar je voor haar op hopen moet.
Ander aspect is werken. Deze week heb ik een updatebericht kunnen versturen naar alle collega’s. En tevens had ik het verzoek gekregen voor een gesprek in het kader van de lopende reorganisatie. Ik moest en heb een PowerPoint-presentatie voorbereid om toe te lichten waar ik sta en waar mijn interesses liggen. In het gesprek in het Engels (dat ging gewoon als vanouds) van toch nog anderhalf uur heb ik – denk ik zelf dan tenminste – dit goed kunnen presenteren. Nu is het afwachten wat de organisatie met me wil. Ik heb er zeker wel energie van gekregen om zo ook weer even met werk bezig te zijn. Maar anderzijds: wat kost dit een energie, zeg.
Deze week kenmerkte zich ook door het starten met de fysio. Ik moet zeggen dat het me enerzijds niet tegen is gevallen waar ik op basis van mijn conditie sta. We gaan 2 à 3 keer in de week opbouwen van een half uur sporten naar een vol uur – en ondertussen de belasting verhogen. Tot de kerst – dat klinkt nog ver, maar is nog maar 4 à 5 weken – ben ik voorlopig bezig wat beter op de been te komen. En ver misschien zo links en rechts wat bezoek ontvangen om een beetje bij te praten. Een beetje levenslust opdoen – wat trouwens ook een boek is wat ik aan het lezen ben, maar misschien daar later meer over. Genieten dat is vooral waar ik me op wil focussen.
Op zondag konden de schoonouders op bezoek komen. Was erg goed om ze na ruim 3 maanden hier te kunnen hebben. Tussendoor even lekker naar bed om te rusten en dan is het voor iedereen te doen. Eerste stukje van de goede voornemens van genieten en gezelligheid maar direct benut!
Kun je niet wachten op de volgende blogpost van Frank om te lezen en ben je benieuwd hoe de rest van zijn weken verliepen na deze rustweek? Bezoek dan zijn blog en lees alvast zijn andere verhalen: https://hemianopsie.wordpress.com/.
