Protocol liefde

Protocol liefde

Het vriest. Het is heerlijk warm in mijn  bed. Knus tegen mijn geliefde: verwarming voor mijn voeten en mijn ziel. Wat is dat mooi als je met een ander mens kan leven. Met mensen naast me sta ik sterker in het leven.

Ik kijk naar de TV. Een ziekenhuis. Een baby die net geboren is. De moeder ligt bij te komen van een keizersnede. Een gemaskerde arts legt de baby  tegen de huid van de vader. De reuk, de warmte zijn een eerste ervaring.

 

Vijf jaar terug voelde ik me echt angstig. Ik voelde me alleen. In een onbekend bed.

Er was een dun gordijn als beschutting. In de kamer sliepen nog vier mensen.  Ik kende ze niet. De geluiden en de geuren kende ik niet. Midden in de nacht trok een vrouw het gordijn weg. Ik schrok van het  lampje. Zij keek zakelijk naar mij. Ik had haar nog nooit gezien en zeker niet aan mijn bed. Ze zei iets in een  taal die ik niet kende. Ik probeerde haar iets te zeggen. Maar zij begreep mijn taal ook niet. Toen was ze weer weg. Met open ogen staarde ik in het donker. Waar was ik?
Vijf jaar later kan ik me wel weer aardig redden. Mijn ‘werk’ is het bestuderen mijn afasie en die van andere lotgenoten.
Ik geef drama aan afasiemensen. Ik noem dat graag ‘communicatiespelen’. Daarnaast leer ik veel over afasie, als vrijwilliger bij een afasie ‘praatgroep.’
Ik geef  therapie aan H. Dat doe ik met liefde. Zonder liefde kan ik het niet.
Ik weet uit ervaring dat het herstel in jaren gaat. Hoe kan iemand leren? Hij kan zelf niet praten. Elke vooruitgang, hoe klein die ook is, is belangrijk. De communicatie en vooral de geest, groeit. Heel langzaam.
Het woord liefde staat niet in het protocol van de zorg. Het woord is niet zakelijk. Toch is het trauma van de afasiemensen alleen te helen met menselijke warmte. Praten met een psycholoog als je afasie hebt, kan je vergeten. Hoe kan je weer leren, met beschadigde hersenen? Iedereen is anders. De pedagogiek van de afasie is een zoekweg. Dit is een weg van tijd en menselijkheid. .
De geliefde van E. ging in het ziekenhuisbed liggen bij H.  De ervaren verpleger zag dit en schrok erg.  Deze professionele hulp in de zorg is niet opgeleid om te helen met liefde. E. kent H. goed. Zij kent zijn taal en geeft hem precies wat hij vroeg. Zo’n simpele menselijke handeling. De baby ligt naakt in het ziekenhuis op de huid van zijn vader. Dit mag, dit is protocol liefde. De baby kent dat woord niet, maar erkent wel deze menselijk warmte. Dat is goed.
Nu nog een volwassen protocol voor liefde in de zorg.