Met hun nieuwste voorstelling KRON.KEL wist Theatergroep Hersenkronkels het publiek drie avonden op rij te raken en verrassen in Podium Islemunda. De voorstelling, die op 15, 16 en 17 mei haar première beleefde, is het resultaat van een jaar lang intensief werken, in samenwerking met het Rotterdams Wijktheater en regisseur Terry Brochard.
In KRON.KEL brengen de spelers persoonlijke verhalen, onverwachte wendingen en herkenbare worstelingen tot leven, waarbij de grens tussen fantasie en werkelijkheid op speelse wijze vervaagt. De voorstelling laat zien hoe kronkels in ons hoofd niet alleen belemmeringen, maar ook krachtbronnen kunnen zijn.
We vroegen een aantal betrokkenen wat KRON.KEL voor hen betekent en hoe ze het proces en de uitvoering hebben ervaren. Hun reacties geven een mooi inkijkje in de kracht en het verhaal achter deze bijzondere productie.
Bezoeker Judith Bovenberg (actrice)
De voorstelling vond ik zeer ontroerend, het begin was scherp met de introductie van de “ spelers” en wat hen overkomen is. Direct ben je met de neus op de feiten gedrukt, Het sprookje blijkt een goede metafoor en dramaturgisch goed bedacht. De regie is scherp en helder zonder poespas. De spelers zijn open, eerlijk, rustig , goed te verstaan . Dat betekent dat er goed is gerepeteerd en naar voren is gebracht door de regie, dat op toneel gaan staan, wel iets van je vraagt en dat je niet wegkomt met spreektaal. Kortom, de voorstelling heeft hoog nivo! Ontroerend hoe mensen samen een verhaal maken en oprecht hun verhaal doen en dat de groep haar/ zijn verbinding laat zien in hun persoonlijke drama. En toch zo toegankelijk, zonder zelfmedelijden en humor. Wat een fantastische regie, hoop dat hij veel meer mag gaan regisseren. Hart op de juiste plek en lekker strak voor zijn spelers. De spelers luisteren ook echt naar elkaar, belangrijk voor het publiek om dat te ervaren. Ik zie prachtige spelers in een heldere voorstelling, en het publiek ging direct om!!!
Bezoeker Jaap van Triest (een boekenmaker)
De voorstelling maakt zich meteen kenbaar: publiek komt op, alle spelers zijn er al: het sprookje zet in, maar als elke speler dag en uur noemt dringt het per geval als klokslag door: ieders onomkeerbaar moment, point of no return – daarna weer hebben leren lopen, leren praten, je werk kwijt en wie weet wat nog meer en het zijn eigen, krachtige stemmen die wij horen, tot bovenin! respect voor hoe dat is bedacht en gerepeteerd – en voor de durf dat zo naturel te doen uit het samenspel komt kracht op ons af. Het boek gaat van stem tot stem, verbindt de individuele verhalen, verbazingen, verzuchtingen als vanzelf heb je je als publiek ingeleefd – een bloemetje gaan leggen op de plek (van die dag en dat uur) waar je ongewild van koers veranderde – en van het sorry, sorry, sorry met de rolstoel ontgaat niemand hoe dat je dagelijkse verhouding tot de wereld kan worden… die wereld, dat zijn wij omstanders – de voorstelling maakt medemensen van ons allemaal
Maria de Jong van Opstal (speelster Kronkels)
De première voorstellingen in Islemunda zitten erop. Er valt een enorme leegte, deze leegte geeft gemis, maar zeker de ruimte om na te denken en te evalueren. Na de laatste voorstelling kreeg ik de vraag, wat betekent spelen in een theater voor jou? Het geeft mij het gevoel van bestaansrecht. Dat klinkt dramatisch, maar ik heb gemerkt dat na het ontstaan van mijn hersenletsel ik constant aan het zoeken ben geweest naar kwaliteit van leven, het nuttig kunnen zijn en vooral het uitvinden van mijn “nieuwe” ik.
Theater heeft mij die kans gegeven. We hebben diverse regisseurs gehad. Terry heeft met ons iets moois neergezet. Een kijkje in het aangedane brein zonder dat je acuut depressief het theater verlaat na de voorstelling.
Terry Brochard (theaterregisseur Kronkels)
“Werken met deze groep heeft mijn blik op regisseren volledig veranderd”. Ik heb geleerd dat het niet de taak van een regisseur is om spelers in jouw visie te persen of hen precies te laten doen wat jij wil. Zeker niet als je werkt met spelers met NAH (niet-aangeboren hersenletsel). Wat dan wél werkt, is het omgekeerde: een stuk creëren rondom de spelers. Ik heb geleerd hoe je een wereld bouwt die hen draagt, een wereld waarin zij kunnen stralen, hun verhaal kunnen vertellen, hun grenzen kunnen verkennen en verleggen. Ik ben deze spelers diep dankbaar. Zij hebben me geleerd dat je in het leven moet leren werken met beperkingen, niet ondanks. “Dat je het negatieve niet moet wegduwen, maar het recht in de bek moet kijken, om er vervolgens samen mee te huilen, én te lachen.”
Karin Plaizier (speelster Kronkels)
Deze week hebben wij weer zeker 350 mensen in onze hoofden kunnen laten kijken. Vooraf was er veel spanning of deze vorm ook zou aansluiten bij de bezoekers. In de vorige voorstelling speelden we scènes uit onze eigen ervaringen. De voorstelling kronkel wisselde onze eigen scènes af met een sprookje. De vloek in het kasteel was vergelijkbaar met hetgeen de spelers was overkomen. De reacties uit de zaal vertelden dat het schakelen van het sprookje, naar de waargebeurde scènes, indrukwekkend was voor het kijkend publiek.
Als je me 2 jaar geleden zou vragen of een week als dit haalbaar zou zijn, dan was ik hard weggelopen. Het feit dat je als speler mee kan helpen met het uitleggen van hersenletsel geeft mij in ieder geval vleugels. De week samen met de kronkels beleven, maakt de prikkels dragelijk. Ik kijk terug op een mooie periode waarin wij onze regisseur kennis hebben laten maken met hetgeen ons dagelijks belemmert.
Monique van der Stoep (speelster Kronkels)
Wij als spelers hebben enorm genoten, ook al is het een aanslag op onze energie, we lopen deze dagen op adrenaline. In het dagelijks leven is schakelen soms moeilijk, althans dat denken, maar op toneel blijkt dat wij dat reuze goed oppakken. Als iemand stilvalt, de tekst niet meer weet of zinnen door elkaar haalt, dan springt de ander gewoon in. Zelfs uit de slappe lach komen lukt ons. We zijn gewoon een topteam met elkaar! En ook daar bedoelen we Terry, onze regisseur, Arjen, onze man achter de schermen, het hele team van het Rotterdams Wijktheater en Hersenletsel.nl mee.
KRON.KEL gaat door!
Na een succesvolle première in mei gaat KRON.KEL verder het land in. Na de zomer hervat Theatergroep Hersenkronkels de repetities, met als eerstvolgende speeldata vrijdag 17 oktober in Theater Zuidplein in Rotterdam.
Na een succesvolle première in mei gaat KRON.KEL verder het land in. Na de zomer hervat Theatergroep Hersenkronkels de repetities, met als eerstvolgende speeldata vrijdag 17 oktober in Theater Zuidplein in Rotterdam.
Daarnaast volgen nog meer voorstellingen in theaters in de regio én daarbuiten.
Wil je op de hoogte blijven van de speellijst of ander nieuws? Bezoek dan regelmatig www.theatergroephersenkronkels.nl of schrijf je in voor de nieuwsbrief.
