Wieke
Ons verhaal Juli 2007 Met man Hugo en kinderen Jasper, Babette en Feline geniet ik van een heerlijke vakantie in Frankrijk. De kinderen zijn nog klein, de oudste is 5, de middelste 3 en de jongste ruim anderhalf. Babette leert daar fietsen. We komen natuurlijk weinig aan onze eigen rust toe met drie kleintjes maar […]
Lees verder
Chrissy
Sinds mijn hersenstaminfarct, 9 jaar geleden, ben ik ook de twijfelachtige trotse eigenaar van een spasticiteit. De spierspanning in de linkerzijde van mijn lichaam ligt sindsdien hoger dan die van de rechterkant en dat is mede oorzaak van het spasme en krampen in kuiten en tenen en dergelijke. In het dagelijkse leven is het gelukkig een van […]
Lees verder
Ingrid
Ik ben in 2007 geopereerd aan een laaggradige hersentumor. Ik had pas in de gaten dat de soms slepende voet daardoor kwam toen men mij vroeg of mijn voet wel eens sleepte. Toen ik revalideerde werd dat slepen weer geconstateerd toen ik op de loopband liep. Ze beschreven het als ‘als je loopt neemt je […]
Lees verder
Gerda
Ik heb ooit met een beenspasme een masseur van rond de 100 kilo bijna over zijn tafel heen getrokken. Ongelooflijk wat er gebeurt tijdens een heftig spasme. Vooral als je bedenkt dat ik met diezelfde benen maar amper kon lopen.
Lees verder
Blog van Siemon Vroom
Blog van Siemon Vroom Siemon Vroom kreeg in 2007 een beroerte. Sindsdien is hij half-gehandicapt en heeft hij last van afasie. Als ervaringsdeskundige blogt hij over de wereld van niet-aangeboren hersenletsel. Met zijn website weerhandig.nl helpt hij mensen zo zelfstandig mogelijk te leven. De grote oversteek Op 500 meter van mijn huis zit een grandcafé waar […]
Lees verder
Mensenwerk
Het is zaterdag 17 februari 2018. Ik heb een hersensinfarct. Net als tien jaar terug. En weer beland ik in het Flevoziekenhuis. Rond het oude ziekenhuis is een nieuwe ‘schil’ gebouwd. Het is twee keer zo groot geworden. Het oude gebouw zie je niet meer; je ziet een nieuwe modern gebouw. Dubbel zo groot en […]
Lees verder
College van Stan Laurel
Op 25 September heb ik 5 jaar afasie. Het gaat goed met mij. Mijn afasie is er nog. Maar ik kan aardig praten. Mensen merken vaak niet dat ik afasie heb. Dikke boeken lezen zit er nog niet in. Soms lees ik boeken van vroeger, van vóór mijn herseninfarct, dat werkt! Acteren met tekst, zit […]
Lees verder
De Afasiefluisteraar
Een paardenfluisteraar die voelt en ziet veel aan een paard. Een dierenarts die weet ook veel van paarden, maar dat is geen fluisteraar. Ze zeggen wel eens, dat een paardenfluisteraar ooit zelf een paard geweest is. Dat is natuurlijk handig, want zo’n paard praat ook niet veel. Ik had een leuk gesprek met de neuroloog […]
Lees verder
Protocol liefde
Het vriest. Het is heerlijk warm in mijn bed. Knus tegen mijn geliefde: verwarming voor mijn voeten en mijn ziel. Wat is dat mooi als je met een ander mens kan leven. Met mensen naast me sta ik sterker in het leven. Ik kijk naar de TV. Een ziekenhuis. Een baby die net geboren is. […]
Lees verder
Afasieland
Na mijn herseninfarct ben ik bijna 4 jaar verder. Ik heb in 4 jaar veel geleerd van mijn afasie en ook van anderen. Ik had een zware afasie in 2007 en nu, met veel studeren aan de levensschool, heb ik een lichte afasie. Ik kan aardig praten. Ik ken veel trucjes om mijn afasie te […]
Lees verder
